Eerste herinnering
Zowel de kleuterklas als het 1ste studiejaar deed ik in het plaatselijke dorpsschooltje. Het 1ste studiejaar deed ik 2 keer omdat de kindjes in de klas wat sterker waren dan mij.
Mijn eerste herinnering is er 1 van het 1ste studiejaar. Ik was diegene die altijd alleen op de speelplaats stond. Ik was diegene die geen vriendjes had. Ik was diegene die niet gevraagd werd om naar verjaardagsfeestjes te komen.
Spelletjes
Voor elk spel zijn er wel spelregels en die zijn me dan ook duidelijk. Als er op de speelplaats tikkertje werd gespeeld dan was ik steevast diegene die de ongeschreven regels niet zag veranderen gedurende het spel.
De rare eend in de bijt.
Al vroeg voelde ik dat ik anders was dan de anderen, dat ik er niet echt bij hoorde.
Oog voor diegene die anders waren.
Er was een klasgenootje met een fysieke beperking. Als zij naar het toilet moest was ik diegene die met haar mee ging om haar te helpen.
Zonder het te weten waren dat momenten om er even tussenuit te zijn, te ontsnappen aan de drukte om er later weer tegen te kunnen.
Tot de meester een lumineus idee had en zei dat ik toch niet altijd diegene moest zijn die dat klasgenootje hielp, iedereen in de klas moest haar eens helpen.
Daar gingen mijn vlucht momenten.