Ondanks de hobbelige weg heb ik toch best wel wat bereikt waar ik best trots op mag zijn. 


In 2011 heb ik mijn eigen appartement gekocht.   


Van de moment dat ik mijn appartementje uitkom heb ik een soort masker op omdat ik me in de maatschappij gedraag zoals van me verwacht wordt. Vanaf het moment dat ik dus buiten kom ben ik niet helemaal mezelf omdat ik me moet gedragen zoals de maatschappij vraagt. Ik moet me constant aanpassen! Ik kan pas mezelf zijn in mijn veilig appartementje zonder dat masker op. Het is nu eenmaal zo dat ik mij moet aanpassen aan de maatschappij en niet omgekeerd.

Het alleen wonen gaat me wel goed af.